Kilka tygodni temu utworzyłam pewien nowy adres e-mail, niby taki zwyczajny, gmail'owy, jak miliardy innych w wirtualnym świecie, a jednak wyjątkowy. Niezwykły dla mnie, a w przyszłości, mam nadzieję, że też dla mojego Synka. Adres tej internetowej poczty i hasło noszę zawsze przy sobie w portfelu. Tak na wszelki wypadek, gdybym sama nie mogła go przekazać tej wyjątkowej osobie w moim życiu. A co to za poczta i co w niej takiego wyjątkowego?

Niezwykłe jest w niej to, że składa się ona z listów pisanych przeze mnie do mojego dziecka, w których opisuję ważne dla nas chwile, tak by nam nic nie umknęło. Wysyłam zdjęcia, takie które w danej chwili wydają mi się cudowne, wyjątkowe, pokazujące jakim wspaniałym człowiekiem jest mój Syn, ukazujące nasze drobne sukcesy, naszą wyjątkową miłość, urok spędzanych razem chwil.
Po co to robię? Chciałabym, żeby mój Syn przypomniał sobie, pamiętał czy też wyobraził ten cudowny czas, który teraz jest nam dany, żeby wiedział, jak mocno Go kocham, co czuję, kiedy razem się bawimy, kiedy mówi do mnie MAMUŚ. To też forma pamiętnika dla Niego samego. A dla mnie - czas zastanowienia się nad tymi chwilami, które tak szybko uciekają, skupienie się na tym, co rzeczywiście ważne. Chcę też, żeby mój Syn pamiętał mnie taką, jaka jestem teraz i jaka będę za 5 lat. Pragnę poprzez te listy przekazać Mu to, co według mnie jest ważne w życiu, że zawsze Go wspieram i będę dla niego najlepszym przyjacielem.

Parę dni temu zastanawiałam się czy jednak sensowne jest takie pisanie maili, ale kiedy usłyszałam wiadomość o śmierci Ani Przybylskiej, utwierdziłam się w przekonaniu, że jednak warto. Nie wiem co szykuje mi życie, mam nadzieję, że dożyję starości, zostanę babcią i będę mogła cieszyć się  wnukami, którym wszystko osobiście opowiem o dzieciństwie ich ojca. Gdyby miało się stać zupełnie inaczej, ten czas jednak nie zostanie zapomniany, pozostanie w listach i na pięknych fotografiach. Tak bardzo chciałabym towarzyszyć mojemu Synkowi w życiu i kiedyś osobiście przekazać Mu karteczkę z danymi do konta. Mocno wierzę, że tak będzie.