Twórczością Gabrieli Gargaś zachłysnęłam się rok temu, kiedy przeczytałam "Jutra może nie być". Ucieszyłam się, kiedy od Wydawnictwa Feeria, otrzymałam do recenzji kolejną powieść tej autorki. Kiedy zobaczyłam okładkę, będącą fotografią rozrzuconych płatków żółtej róży, automatycznie pomyślałam, że to zapewne opowieść o zazdrości, bo żółty kolor róży kojarzy mi się zawsze z zazdrością. Tymczasem kwiat ten ma również o wiele milsze znaczenie. Żółta róża to także symbol przyjaźni, radości, ciepła i oznaka troski. Ten pełen sprzeczności kwiat pojawia się zawsze w kluczowych dla bohaterów momentach. A o czym jest sama książka, która wciągnęła mnie na długie godziny?
Z pozoru fabuła wydaje się prozaiczna, banalna, oklepana, bo ile to już książek powstało o niespełnionej miłości, zdradzie, rozwodzie, ale nic bardzie mylnego. To studium miłości, jej złożoności, nieoczywistości, i o tym jak decyzja jednego człowieka może zaważyć na losach drugiego, o konsekwencjach naszych, czasem kontrowersyjnych, wyborów, o tym że niekiedy wybieramy te drogi, które prowadzą pod górę. Książka pokazuje również jak łatwo wydajemy krzywdzące osądy, oceniając moralność innych. Nasza natura wciąż podsuwa nam jedynie właściwe wybory, gotowe rozwiązania, poparte uniwersalnymi mądrościami, ale sęk w tym że tylko wówczas, gdy rzecz dotyczy drugiego człowieka. Sprawa znacznie się komplikuje, kiedy chodzi o nas samych, bo wtedy nic już nie jest czarno-białe i takie oczywiste.
Książka opowiada wiele historii, a każda z nich wyjątkowa. Główni bohaterzy to: Zuzanna, Joanna, Michał, Robert, Milena, Zofia, Wojtek i Agnieszka, których losy splatają się ze sobą. Jeśli chcecie wiedzieć co z tego wyniknie, zapraszam do lektury! Warto!