Czasem chciałabym odciąć się od tych natrętnych myśli, od wiecznego zastanawiania się i analizowania, bo czasem lepiej zwyczajnie nie myśleć.... czasem chciałabym przestać czuć, przestać się martwić, zapomnieć o strachu, który towarzyszy mi każdego dnia, bo czasem lepiej nie czuć..... Nie czuć drżenia serca i niepokoju o swoje dziecko. Tak chociaż na jeden dzień, na jedną długą chwilę wziąć urlop, ale wiem przecież że to niemożliwe.


Urodzenie dziecka zmienia i przewartościowuje życie każdego człowieka. Kto myśli inaczej, jest w błędzie. Nigdy wcześniej nie czułam tak ogromnego strachu, jakim jest lęk o własne dziecko, dopóki nie zostałam mamą. Drżenie o każdy jego krok, każdy oddech, katar i niepowodzenie. Czasem zwykła, najbardziej błaha rzecz dotykająca mojego synka, urasta u mnie do rangi dramatu, którym karmię się przez cały dzień.

Czasem wydaje mi się, że od kiedy zostałam mamą, czuję i przeżywam mocniej te wszystkie tragedie z udziałem dzieci, których taki ogrom dookoła. Ostatnio ciągle widzę przed oczami maleńkiego, syryjskiego chłopczyka, którego morze wyrzuciło na plażę w tureckim Bodrum. Ten obraz nie znika mi sprzed oczu. Dręczę się tymi tragediami matek, których dzieci chorują i umierają. Łzy płyną same, serce uderza mocno i brakuje tchu na sam widok łysych główek i tego ogromu cierpienia w oczach. Ta rosnąca gula w gardle, kiedy słyszysz od koleżanki, jak to wygląda w rzeczywistości... ten szpital, ta chemia, ten ogrom bólu, ten strach o każdą godzinę, każdy dzień, kiedy macierzyństwo staje się ciężarem nie do udźwignięcia.....

Te straszne obrazy przerażają mnie i paraliżują, powodując że mój strach narasta. Strach o najcenniejszy skarb, jaki jest mi dany - mój wspaniały syn. Bo przecież takie rzeczy zdarzają się w życiu częściej, niż nam się wydaje. Jednocześnie dzięki nim uczę się dostrzegać szczęście w najdrobniejszej rzeczy, doceniać każdą chwilę, tą naszą zwyczajność, kiedy wspólnie gotujemy zupę, turlamy się po łóżku czy rozmawiamy o minionym dniu całą trójką leżąc na dywanie. Cudownie jest żyć i doceniać dzień dzisiejszy, bo przecież jutro.... jutro możne się wszystko zmienić....