Bywają czasem dni, zupełnie takie, jak ostatni poniedziałek. Przyszedł zdecydowanie za szybko i rozpoczął się głośnym dźwiękiem budzika o szóstej, nieludzkiej godzinie. I mimo że już  ranek, to nadal jestem skrajnie wyczerpana, a baterie mam wciąż nienaładowane. 

Podnoszę się jednak i wciąga mnie poranny kołowrotek. Czas goni, więc w pędzie śniadanie, toaleta, ubieranie w pośpiechu siebie, dziecka i każdy rozbiega się do swoich obowiązków. Nie ma czasu usiąść i pogadać o rozpoczynającym się dniu. Praca, a później powroty z niej na łeb, na szyję, bo zakupy i obiad do zrobienia. Ogarnąć dom trzeba, bo niestety naczynia same nie lądują w zmywarce, a kurz osiada się na nocnym stoliku. Ale na tym nie koniec, mam przecież tyle ważnych spraw, a czas nieubłaganie pędzi do przodu. Przecieka przez palce, i żyję od weekendu do weekendu, od wypłaty do wypłaty, od lata do zimy z ciągłym muszę, muszę, muszę....

To moje tu i teraz ściśnięte jest wiecznie w imadle ciągłego szybciej i więcej, a ja za sprawą tej codziennej gonitwy tracę z oczu to, co jest w życiu naprawdę ważne. Zupełnie tak, jakby świat miał się skończyć dziś, a ja miałabym zostać rozliczona z tego, co zrobiłam danego dnia. Z tym, że przecież świat istniał wczoraj i pewnie istniał będzie jutro. Tylko ja będę starsza z dłuższą listą rzeczy do zrobienia, brakiem czasu na rozmowę, a później pustym, głuchym domem. 

Dlatego dobrze, że czasem przychodzi taki moment, który mnie otrzeźwia. Nachodzi refleksja, że przecież ciągła harówka to nie wszystko, a życie nie jest listą rzeczy do zrobienia i odhaczenia. Jestem ja, jest rodzina. I sama stawiam sobie cele, do których realizacji chcę dążyć, muszę to tylko oddychać, płacić podatki i umrzeć.

Warto więc czasem zwyczajnie odpuścić i pobyć całym sobą z dzieckiem, dzięki któremu świat nabiera zupełnie innej perspektywy. Bo przecież "żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy"*, a mój Syn jutro będzie już starszy i będzie mniej zabiegał o moją uwagę, więc w ten poniedziałek spokojnie siadam i napawam się chwilą z moim dzieckiem. Wtedy dopiero czuję, że na maksa wykorzystuję moje tu i teraz. Jestem naprawdę szczęśliwa.
 

*Wisława Szymborska

Jestem skrajnie wyczerpany, a przecież jest rano.

http://mowimyjak.se.pl/styl-zycia/kino-tv-filmy-seriale/jakie-sa-najlepsze-cytaty-z-filmu-dzien-swira,18_48546.html