Zauważyłam, że większość recenzji, które tutaj zamieszczam nie dotyczą książek polskich autorów. Nie wiem zupełnie czym to jest podyktowane. Pomyślałam, że może czas to zmienić. Dlatego, kiedy przeczytałam opis i zobaczyłam okładkę książki Przemysława Wilczyńskiego "Dwadzieścia lat ciszy" uznałam, że czas na zmiany. Czy polscy autorzy też mają coś ciekawego do zaoferowania?

Autorem książki jest Przemysław Wilczyński, absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, miłośnik wycieczek rowerowych i wypraw górskich, na stałe mieszkający w Raciborzu. "Dwadzieścia lat ciszy" to jego kolejna powieść, a moje pierwsze zetknięcie z jego twórczością.

Historia opisana w książce wydarza się w Raciborzu i w Rzeszowie, w miastach gdzie pojawia się złowieszcza czarna furgonetka, którą widać, ale nie słychać. Kiedy się pojawia, giną dzieci. Tak było dwadzieścia lat temu i tak jest teraz. 

Jedną z osób, którą dotknęło porwanie dziecka jest Bogna. Od dwudziestu lat szuka swojej porwanej córki, mając ciągle nadzieję na jej odnalezienie. Ostatni raz dziewczynka widziana była, kiedy wsiadała do czarnej furgonetki. Tymczasem ginie kolejne dziecko. Jest nim Igor, który również wsiadł do furgonetki. Stało się to na oczach Niko. Chłopiec za wszelką cenę próbuje okryć prawdę i odnaleźć przyjaciela. Do poszukiwań dołącza się także Hubert, bezdomny były wojskowy, któremu w życiu nie wyszło. Czy tej trójce uda się rozwiązać zagadkę czarnej furgonetki i odnaleźć zaginionych?

Fabuła ksiażki "Dwadzieścia lat ciszy" jest bardzo złożona. Porusza wiele trudnych społecznie spraw, takich jak bezdomność, alkoholizm, choroba psychiczna czy znęcanie się nad własnym dzieckiem. Autor dzięki rozbudowanym opisom pozwala Czytelnikowi dokładnie przyjrzeć się głównym bohaterom i temu z czym się mierzą na co dzień. A życie często bywa trudne i przewrotne.

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Akurat i jest do kupienia TUTAJ.

Kilka dni temu przeczytałam świetny thriller psychologiczny "Dlaczego właśnie ja" autorstwa E.G. Scott, o którym słów kilka poniżej. To książka, przez którą zarwałam dwie nocki. Jeżeli tak jak ja jesteście fanami tego gatunku literackiego, lubicie nieoczywiste i zawiłe historie to bardzo Wam ją polecam. 

Historia opisana w książce skupia się głównie wokół Charlotte, młodej, bardzo ambitnej pani neurochirurg, którą jeden błąd pozbawił praw do wykonywania wymarzonego zawodu lekarza. Kobieta w internetowej grupie wsparcia znalazła pomoc i miejsce, gdzie może dać upust swoim emocjom. Również w realnym życiu ma taką osobę. Jest nią Rachel - najlepsza przyjaciółka Charlotte. Obie kobiety zakładają i z powodzeniem prowadzą gabinet akupunktury i masażu. 

Charlotte ma też chłopaka - Petera, ale ich związek jest pełen tajemnic. Wszystko przez pracę, jaką wykonuje chłopak. Dziewczyna niewiele wie o swoim mężczyźnie, zwłaszcza że musi on często wyjeżdżać. Pewnego dnia kobieta otrzymuje zagadkowy telefon z instytutu medycyny sądowej w sprawie identyfikacji zwłok, bo została ona wskazana przez denatkę jako "osoba do kontaktu". Na miejscu okazuje się, że Charlotte zupełnie nie wie, kim jest kobieta, którą miała zidentyfikować. 

Czy to przez pomyłkę została wskazana jako osoba do kontaktu? Co może ją łączyć z zamordowaną kobietą? Jaki będzie rezultat śledztwa? Aby odkryć te tajemnice, koniecznie przeczytajcie książkę. 

"Dlaczego właśnie ja" ma wprawdzie blisko 500 stron, ale czyta się ją bardzo szybko, bo historia jest niesamowicie wciągająca, komplikuje się dosłownie ze strony na stronę. Sporo tu niewyjaśnionych spraw, zwrotów akcji i podejrzanych osób. Autorzy bardzo sprytnie wodzą Czytelnika za nos serwując mu mnóstwo niejednoznacznych podpowiedzi, które wielokrotnie okazują się być zmyłką i tylko podsycają czytelniczą ciekawość. Ogromny plus za finał historii, takie zakończenie dla wielu może okazać się niebywałym zaskoczeniem. 

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Muza i jest do kupienia TU.

Zdjęcia jeszcze trochę w klimacie świąt, bo wpis początkowo miał dotyczyć jedynie grudnia, ale choróbsko pokrzyżowało mi plany. Z racji tego, że tych styczniowych ulubieńców nie było za dużo, bo pierwszy miesiąc nowego roku nie oszczędzał mnie nic a nic, myślałam i marzyłam w  nim właściwie jedynie o zdrowiu, więc połączyłam je razem. Trochę było tak, że chciałam o styczniu jak najszybciej zapomnieć, przestać myśleć o lekach, inhalacjach, totalnej niemocy. Grudzień natomiast był fajnym, bardzo rodzinnym miesiącem, który mocno mnie rozpieścił. Aktualnie mocno wyczekuję wiosny i liczę, że szybko dotrze, chociaż obecny widok za oknem tego nie zwiastuje. Zatem oby do wiosny! A teraz lecimy z tymi zachwytami ostatnich dwóch miesięcy!!!

1. KOSMETYKI

W tej kategorii właściwie dwa produkty mocno kosmetycznie rozpieściły moją skórę. Pierwszy z nich kupiłam z polecenia koleżanki. Poczytałam też o nim na internecie i sporo było pozytywnych opinii. Trochę więc też z ciekawości przy okazji zniżki kupiłam 10-minutową terapię złuszczającą PHLOV, która okazała się super produktem. Nie potrzebuję jakiś mega drapaków, a ten peeling wystarczająco dobrze ściera i w konsekwencji pozostawia skórę wygładzoną, lekko zaróżowioną, przyjemnie odświeżoną. Duże plusy również za kremową konsystencję i piękną, orzeźwiającą kompozycję zapachową. 

Do mycia twarzy przez ostatnie miesiące codziennie używam łagodnego i jednocześnie bardzo skutecznego żelu do mycia twarzy marki Shy Deer. Z ich kosmetykami jest mi zdecydowanie po drodze. Żel bardzo dobrze, dokładnie i szybko rozpuszcza makijaż bez jakichkolwiek podrażnień oczu czy skóry. Po jego użyciu nie czuję dyskomfortu w postaci ściągniętej twarzy. Jest bezwzględny dla tuszu do rzęs (nie używam wodoodpornego) i pozostałych kosmetyków kolorowych, pozostawiając skórę naprawdę doczyszczoną, miękką, nawilżoną. Właśnie skończyłam kolejne opakowanie, ale z całą pewnością do niego wrócę, bo jest wspaniały. 

2. DYFUZOR

 

Nie wiem jak to się stało, że wcześniej nie odkryłam dobroci płynących z posiadania dyfuzora olejków eterycznych. To prezent pod choinkę ode mnie dla mnie. Dopiero zaczynam przygodę z olejkami eterycznymi (czyli naturalnymi związkami aromatycznymi występującymi w roślinach, w ich łodygach, nasionach, korzeniach, kwiatach) i aromatoterapią. Uczę się jak działają poszczególne olejki na stan zdrowia, wpływają na samopoczucie, jak złagodzić dzięki nim napięcie by np. lepiej spać. Poza tym  "skutkiem ubocznym" używania takiego dyfuzora jest piękny zapach w domu. Ja wybrałam dla nas dyfuzor nebulizujący, który nie wykorzystuje ani ciepła ani wody, ale i tak rozprasza olejek w powietrzu dla optymalnych korzyści terapeutycznych. Mam w domu dyfuzor Organic Aromas wraz z zestawem  takich mini olejków, wśród których już mam swoich ulubieńców. Działa naprawdę bardzo cicho, posiada funkcję regulacji uwalniania olejków, wykonany jest z naturalnych produktów. O jego walorach estetycznych mogłabym również wiele napisać. Jeśli zastanawiacie się nad takim dyfuzorem, to szczerze polecam! A ten z Organic Aroma jest cudowny!

3. ŚWIECE

Świece, teraz oprócz dyfuzora, to u nas w domu must have. Nie może ich nigdy zabraknąć. Dla mnie to nieodłączny element zimowych wieczorów. Wszelkie korzenne, słodkie, czekoladowe zapachy mocno koją moją duszę. Od dłuższego czasu zamawiam świece 100% naturalne, robione ręcznie z wosku np. sojowego czy sojowo-rzepakowego, bez parafiny, parabenów, ftalanów. Takie świece są nietoksyczne. Teraz mamy w domu te z manufaktury Flame For You. Przecudnie pachną i długo się wypalają. Dodatkowo istnieje fajna opcja personalizowania etykiet (na prezent sprawdzą się idealnie). Ich zapach roznosi się po całym domu, jest wyczuwalny, ale nie mdły. Dodatkowo pięknie się prezentują :) Zajrzyjcie do nich koniecznie, również na Instagramie. 

4. KSIĄŻKA

W styczniu przeczytałam całkiem pokaźną ilość książek z racji tego, że czasowo byłam wolniejsza, ale o jednej, tej szczególnej,  chciałam tu napisać. "Powrót z Bambooko" Kasi Nosowskiej przeczytałam aż dwa razy. Zaznaczyłam sobie sporo fragmentów, do których z całą pewnością będę nie raz wracała. Książka jest genialna, uwalniająca, uzmysłowiła mi sprawy, które wydawałoby się są oczywiste, ale jednak nie do końca takimi są. Otwiera oczy i uszy na wiele spraw. Zabawna, czasami gorzka do bólu. Mocno mi w duszy gra! 

5. SERIAL/FILM

Jeżeli ktoś jeszcze nie widział serialu "Normalni ludzie" to zachęcam do obejrzenia. Jeden z lepszych seriali, które udało nam się ostatnio obejrzeć. Mocno prawdziwy, autentyczny! Opowiadający o dorastaniu, o trudnej miłości dwojga młodych ludzi, których drogi się splatają i rozchodzą, o uczeniu się siebie nawzajem. A w tle gdzieniegdzie mój ukochany Dublin! 

Wydawnictwo Otwarte zawsze proponuje Czytelnikom świetne książki. Bardzo często, kiedy kupuję książki, wchodzę właśnie do nich na stronę, by zobaczyć co aktualnie mają w ofercie. Tym razem wybrałam książkę "W błogiej nieświadomości" J.P. Delaney, bo ogromnie zaintrygował mnie opis książki.

Maddie i Pate mocno oczekują swojego syna, a kiedy rodzi się on zdecydowanie zbyt wcześnie, drżą o każdą chwilę jego życia. Walczą o niego desperacko i niestrudzenie, a kiedy już udaje im się wygrać tę nierówną walkę, znów zostają dotkliwie doświadczeni przez los. Dowiadują się bowiem z dnia na dzień, ze ich wspaniały synek Theo nie jest ich dzieckiem. Został podmieniany przy narodzinach. Świat młodych rodziców wywraca się więc do góry nogami, burzy ich szczęście bezpowrotnie. 

Szok, niedowierzanie, zaprzeczenie, przerażenie - to wszystko na przemian ogarnia Maddie i Pate'a. Próbują oni jednak wyjaśnić całą sytuację z rodziną Lambertów, która prawdopodobnie wychowuje ich syna. Wspólnie postanawiają wypracować kompromis, pozwać szpital i sprawić by dzieci się do siebie zbliżyły. Początkowo wszystko układa się pomyślnie, ale biologiczny ojciec Theo, który z początku wydawał się miłym, sympatycznym i życzliwym człowiekiem zaczyna być nieuprzejmy, nachalny, nie przestrzega granic. To jednak dopiero początek góry lodowej. Okazuje się bowiem, że wcale nie ma przyjaznych zamiarów. 

Historia opowiedziana w książce na całe szczęście jest nieprawdopodobna, bo aż przyprawia o ciarki. Autor porusza bardzo trudny i ważny temat walki o dziecko, o to czy ważniejsze są więzy krwi czy wychowanie. 

W książce brak nagłych zwrotów akcji, morderstw, nierozwikłanych zagadek, a mimo to nie można się od niej oderwać. Wciąga, intryguje, zmusza do zastanowienia i refleksji na temat rodzicielstwa. Pokazuje dylemat, który tak naprawdę trudno jednoznacznie rozstrzygnąć. Pozwala przyjrzeć się z bliska skomplikowanym relacjom małżeńskim i rodzinnym. 

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Otwartego i jest do kupienia TU.