Kiedy chcę odpocząć od kryminałów i thrillerów chętnie sięgam po obyczajówki. Kiedyś to głównie taki właśnie rodzaj literatury lubiłam najbardziej. A że moje ulubione Wydawnictwo Albatros ma zawsze bogatą ofertę, więc tym razem skusiłam się na debiutancką powieść Lily London "Gra na dwa fronty" i uważam, ze był to strzał w dziesiątkę.

Georgina Green to dwudziestosześcioletnia kobieta, która od siedmiu lat żyje w udanym związku ze swoim chłopakiem Dougiem. Oboje dzielą nie tylko życie prywatne, ale również łączy ich pasja w życiu zawodowym. Oboje są bowiem muzykami. Georgina uczy gry na pianinie w londyńskiej szkole, a Doug gra w kapeli. Życie obojga determinuje wspólny elektroniczny terminarz zajęć, który oboje chorobliwie przestrzegają. 

Wszystko jednak zaczyna się burzyć, kiedy młoda kobieta udaje się ze swoją przyjaciółką Sophie na koncert lesbijskiej grupy Faza w klubie The Familiar. W Georginie zaczyna coś się zmieniać. Zainteresowanie kobiety wzbudza perkusistka zespołu, co początkowo budzi w niej niemały niepokój, ale ostatecznie poddaje się temu uczuciu. Postanawia iść za wewnętrznym głosem, co z jednaj strony napawa ją strachem, ale z drugiej daje nadzieję na zmianę, na dotarcie i odkrycie swojego prawdziwego ja. Stagnacja, w której tkwi i widmo zaręczyn wcale nie daje jej szczęścia. Georgina pragnie żyć pełną piersią, z wypiekami na twarzy.Jak potoczą się więc losy głównej bohaterki?

"Gra na dwa fronty" to przyjemna, ciepła lektura, mimo że dotyka naprawdę ważnych problemów. Dla niektórych jednak może być bardzo kontrowersyjna. Pokazuje i uzmysławia Czytelnikowi, jak ważne jest pójście za głosem serca, wyzbycie się kajanów, które sami sobie narzucamy, pozbawiając się w ten sposób szczęścia. To powieść o poszukiwaniu siebie, rozdarciu pomiędzy tym co znane, a tym co zupełnie nowe, o marzeniach które warto realizować, nie ważne w jakim momencie życia się jest.

Polecam serdecznie!